"Córki gór" – skandynawskie klimaty

 ><*>

Książka „Córki gór” to obszerny collage rozmaitych historii, splecionych ze sobą w jedną całość. „Brutalna mieszanka faktów i fikcji” – tymi słowami określiła powieść sama autorka. Zatem pośród bajkowych opisów i opowieści znajdziemy i realizm w całym tego słowa znaczeniu. Przejścia z „bajki” są płynne - upiększenia doskonale współistnieją z rzeczywistością. Jörgensdotter serwuje czytelnikowi wiele z tego, czego oczekiwać można po dobrej skandynawskiej literaturze. A co najważniejsze – oddaje klimat szwedzkich realiów, krajobrazu i życia. Ty nie czytasz o szwedzkim mieście Sandviken i jego mieszkańcach…, ty jesteś w Szwecji!

Razem z pięciorgiem rodzeństwa. Karin – ulubienicą ojca, dziewczyną z fantazją, która lubi zabawiać innych swoim towarzystwem, z której bije miły dla oka blask i radość. Niestety nie długo będzie jej dane rozweselać innych… Sofią – postacią dość złożoną, zamkniętą w sobie, porządną; zdolną narciarką – niestety w czasach, w których przyszło jej żyć, to mężczyzn się docenia, a o zwycięstwach kobiet tylko się wspomina. Tak jak wygrywa zawody, tak przegrywa swoje małżeństwo. Jest i Otto, którego ciągnie w stronę cyrkowej kariery, a miast w cyrku, kończy u boku z początku uwodzicielskiej, następnie „przeklętej Niemry”. Na dokładkę jest i Emilia – pracownica zakładów wełnianych, miłośniczka jazdy na rowerze, pałająca sympatią do szefa. Na koniec zostawiłam Edwina, mężczyznę tyle nieodgadnionego, co tajemniczego, który mieszka w chacie Szalonego Frassego wraz ze swoimi sekretami. A wszystko to: losy całej piątki, ich rodzin, znajomych i przypadkowo poznanych osób, przedstawiono na tle wielkich wydarzeń historycznych. Istna paleta osobowości, istna mieszanka uczuć i tematów.

Trudno jednoznacznie ocenić, czy to mój sentyment do Szwecji miał swój udział w odbiorze książki Jörgensdotter, czy to raczej zasługa przystępnej narracji i ciekawej treści zaważyły na ocenie. Pewnie jedno i drugie. Jak wiadomo styl skandynawski (w znaczeniu ogólnym) charakteryzuje się prostotą, przejrzystością, ale bywa też, że biel przełamują kolory. Tak się dzieje także w książce „Córki gór”, w której to spokojny tok zdarzeń nagle wywraca jeden fragment, przewraca wszystko do góry nogami, niesamowicie oddziałując na czytelnika, przyciągając jego uwagę. To tak jakby ktoś na kremową kanapę, w liliowym pokoiku, rzucił barwny szal – nie sposób będzie go nie zauważyć. Dzięki takiemu zabiegowi, powieść czyta się z zainteresowaniem. Nie jest to tak, że ciągle coś się dzieje, ale te umiejętnie podrzucane anegdoty, listy, bajki, treści w ogóle, sprawiają, że nasza słowna karuzela kręci się w odpowiednim tempie.

I tak sobie myślę, iż entuzjastów skandynawskich klimatów nie trzeba bardzo namawiać do zajmowania miejsc na wspomnianej karuzeli… Zatem skieruję się w stronę tych niezdecydowanych i powiem tylko – wsiadajcie śmiało, szkoda czasu na zastanawianie się – wszak dobra książka czeka!

                                                                                                                                      

 ><*>

 

Dane o książce: Anna Jörgensdotter, Córki gór, Wydawnictwo W.A.B., s. 520. 

[SERIA Z MIOTŁĄ]

Data premiery: 2012-03-28 

- Za książkę dziękuję Wydawnictwu W.A.B. -