SIOSTRA – Rosamund Lupton

„Siostra” autorstwa Rosamund Lupton chodziła za mną niczym cień już od jakiegoś czasu. Czytałam wiele pochlebnych recenzji na jej temat, a i hasła takie jak: „nieprawdopodobnie dobra”, „ekscytujący thriller”, „bestseller”- nie pozostawiły mnie obojętną wobec tej powieści. Nie będę ukrywać, że po takim morzu pozytywnych reakcji czytelników z całego świata, oczekiwałam lektury, która mnie zachwyci, zaskoczy i porwie od pierwszej aż do ostatniej strony. Jednak o tym, jak wypadło moje spotkanie z tą skądinąd rozsławioną lekturą, napiszę później…

Teraz skupię się na przybliżeniu treści. Sam opis z okładki obiecuje książkę z tajemnicą, pełną emocji i trzymającą w napięciu… A znaleźć to wszystko mamy w historii Beatrice i jej zaginionej siostry Tess. Tragiczny finał wielogodzinnych poszukiwań przeniesie smutny rezultat, Tess bowiem zostanie odnaleziona martwa. Policja, znajomi i matka dziewczyny uwierzą w teorię samobójstwa, tylko Beatrice będzie dążyła do odkrycia prawdy. Ta zaś okaże się być gorsza od wszelkich podejrzeń…

Beatrice to osoba asekuracyjnie podchodząca do życia, ułożona perfekcjonistka. Jej młodsza siostra to wolny duch, artystka, niebojąca się ryzyka, żyjąca dość nietuzinkowo. Tej pierwszej przyjdzie się zmierzyć z poczuciem winy i żalem po stracie bliskiej osoby. Beatrice wraz z odkrywaniem prawdy o zmarłej siostrze, odkryje także własne ‘ja’, dotąd głęboko skrywane. I tutaj zaznaczyć trzeba, że towarzyszyć temu będą liczne wynurzenia –osobiste wyznania, które często zalewają stronnice i właściwie nie wnoszą niczego nowego do treści. Bohaterka stosuje przy tym liczne metafory, porównania do postaci literackich, ich zachowań, a przy tym niejednokrotnie się powtarza, jakby sama gubiła się w swoich zwierzeniach.

Akcja rozkręca się na dobre dopiero pod koniec powieści. Tutaj już czyta się ją z zapartym tchem, chcąc czym prędzej poznać rozwiązanie zagadki. Mniej jest miejsca na wspominki, na żale, wylewanie łez, a więcej na konkrety. I niewątpliwie zakończenie rekompensuje trochę monotonny początek. Nie jest to do końca tak, że ksiązka nudzi, nie ciekawi… Pomysł na fabułę ewidentnie był, staranność też, ale brakuje trochę tej przysłowiowej kropki nad ‘i’. Fragmentaryczna, urywana w rozmaitych momentach narracja, czasami wprowadza zamęt, a jak już wspominałam sentymentalne zwierzenia Beatrice, w pewnym momencie nieco nużą. Niemniej jednak thriller trzyma w napięciu, ma nieoczekiwane zwroty akcji, wodzi czytelnika za nos i nie pozwala odkryć prawdy, przed finiszem. Za to daję duży plus. Także i za emocje, wiele trafnych spostrzeżeń i ogólnie dobrze zarysowaną treść.

Spotkanie z „Siostrą” mimo małych mankamentów, uważam za bardzo udane. Był nawet jeden moment, w którym lektura ‘wbiła mnie w krzesło’ i z niedowierzania oraz zaskoczenie, aż wybałuszyłam oczy. A to znaczy, że zaangażowałam się w wykreowaną przez Lupton opowieść i niezaprzeczalnie miło mi się ją czytało. Oby więcej takich debiutów.

Moja ocena: 5-/6

Dane o książce: Rosamund Lupton, Siostra, Świat Książki 2012, s. 320. 

- Za książkę dziękuję Wydawnictwu Świat Książki -