"Rozwiązła" – Jarosław Kamiński

„Rozwiązła” jest debiutem powieściowym Jarosława Kamińskiego. Scenarzysty, publicysty, autora sztuk teatralnych, dwóch tomików poezji, oraz zbioru esejów. Sięgając po jego książkę wiedziałam ni mniej, ni więcej jak to, że traktuje ona o Zofii – atrakcyjnej kobiecie dobiegającej czterdziestki i o jej kilkanaście lat młodszym partnerze Adamie. O tym jak społeczeństwo i rodzina zapatrują się na ich związek. O tajemnicach mających źródło w czasach PRL-u. Oraz o trudnym dzieciństwie w domu dziecka. To wszystko można wyczytać z opisu wydawcy i faktycznie ów opis znajduje odzwierciedlenie w treści. Jednak forma w jakiej przedstawiono wszystkie te wątki nie do końca do mnie przemówiła…

Sięgając po „Rozwiązłą” w pewnym stopniu zdawałam sobie sprawę, że grzecznie nie będzie, ale to co dostałam na samym początku, przerosło moje założenia. Ledwie rozpoczęłam czytanie, a już raczono mnie niedorzeczną sceną seksu przy stole i to na oczach całej rodziny. Nie będę ukrywać, że skoro już początek wzbudził we mnie niesmak, to i nie zapałałam radością na myśl o dalszej lekturze. Takie mocne uderzenie na samym wstępie sprawiło, że nie bardzo polubiłam parę głównych bohaterów… W palecie pozostałych także nie znalazłam swojego faworyta. Podobnie rzecz się miała z fabułą. Może to wina zbyt rozwlekłego tekstu. Potoku słów, który zalewa co ciekawsze fragmenty. Nie chcę się tutaj bawić w pisarza, ale niewątpliwe niektóre wątki można było skrócić, wydobywając z nich to, co najważniejsze. Co więcej…? Zdania w powieści są długie i zawiłe, a dialogów rozumianych w sensie tradycyjnym po prostu brak (są one wplecione w narrację). Ten dość mało popularny styl opowiadania może niejednemu utrudnić odbiór - albo się go polubi, albo nie. Ja należę do tej drugiej grupy. Taka narracja wymaga maksymalnego skupienia i wczucia się w lekturę. Niestety mnie się to nie udało, co oznacza, że droga od pierwszej strony książki, do strony pięćset trzydziestej dziewiątej, była dla mnie naprawdę niełatwa.

Jako że w każdej publikacji staram się dostrzec jakieś pozytywy, tak w tej szczególnie doceniam - wydanie. Ludzie pracujący nad przygotowaniem książki do druku spisali się wyśmienicie. W szczególności spodobał mi się projekt okładki oraz stron tytułowych – duża w tym też zasługa intrygującej i odważnej fotografii. Co ponad to? Ładna i czytelna czcionka oraz gustowny grzbiet. Szkoda tylko, że pod tą przykuwającą wzrok oprawą i na tych perfekcyjnie zadrukowanych kartkach nie odnalazłam treści, które by mnie zaciekawiły, poruszyły, czy choćby przykuły uwagę.

Cóż mogę powiedzieć… „Rozwiązła” okazała się być książką zupełnie nie w moim guście, ale czytałam i opinie zachwyconych nią czytelników. Metaforyzując – wszystko zależy od tego na jaki grunt trafi ziarno. Na jednym pięknie wzrośnie, w innym zaś obumrze. W moich rękach książka autorstwa Jarosława Kamińskiego nie miała szans na wydanie owocu. Może więc w rękach innego czytelnika jej się to uda…?

Dane o książce: Jarosław Kamiński, Rozwiązła, Wydawnictwo W.A.B. 2012, s. 544.